ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΕΡΕΜΙΟΥ
ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ επιστολής, ης απέστειλεν Ιερεμίας προς τους αχθησομένους αιχμαλώτους εις Βαβυλώνα υπό του βασιλέως των Βαβυλωνίων αναγγείλαι αυτοίς καθότι επετάγη αυτω υπό του Θεού.
1 Δια τας αμαρτίας, ας ημαρτήκατε εναντίον του Θεού, αχθήσεσθε εις Βαβυλώνα αιχμάλωτοι υπό Ναβουχοδονόσορ βασιλέως των Βαβυλωνίων 2 εισελθόντες ουν εις Βαβυλώνα έσεσθε εκεί έτη πλείονα και χρόνον μακρόν έως γενεών επτά· μετά τούτο δε εξάξω υμάς εκείθεν μετ' ειρήνης. 3 νυνί δε όψεσθε εν Βαβυλώνι θεούς αργυρούς και χρυσούς και ξυλίνους επ' ώμοις αιρομένους, δεικνύντας φόβον τοις έθνεσιν. 4 ευλαβήθητε ουν μη και υμείς αφομοιωθέντες τοις αλλοφύλοις αφομοιωθήτε και φόβος υμάς λάβη επ' αυτοίς 5 ιδόντας όχλον έμπροσθεν και όπισθεν αυτών προσκυνούντας αυτά· είπατε δε τη διανοία· σοί δεί προσκυνείν, δέσποτα. 6 ο γαρ άγγελός μου μεθ' υμών εστιν, αυτός τε εκζητών τας ψυχάς υμών.
7 γλώσσα γαρ αυτών εστι κετεξυσμένη υπό τέκτονος, αυτά τε περίχρυσα και περιάργυρα, ψευδή δ' εστί και ου δύνανται λαλείν. 8 και ωσπερ παρθένω φιλοκόσμω λαμβάνοντες χρυσίον κατασκευάζουσι στεφάνους επί τας κεφαλάς των θεών αυτών· 9 έστι δε και ότε υφαιρούμενοι οι ιερείς από των θεών αυτών χρυσίον και αργύριον εις εαυτούς καταναλώσουσι, δώσουσι δε απ' αυτών και ταις επί του στέγους πόρναις. 10 κοσμούσί τε αυτούς ως ανθρώπους τοις ενδύμασι, θεούς αργυρούς και θεούς χρυσούς και ξυλίνους· ούτοι δε ου διασώζονται από ιού και βρωμάτων. 11 περιβεβλημένων αυτών ιματισμόν πορφυρούν, εκμάσσονται το πρόσωπον αυτών δια τον εκ της οικίας κονιορτόν, ος εστι πλείω επ' αυτοίς. 12 και σκήπτρον έχει ως άνθρωπος κριτής χώρας, ος τον εις αυτόν αμαρτάνοντα ουκ ανελεί. 13 έχει δε εγχειρίδιον εν δεξιά και πέλεκυν, εαυτόν δε εκ πολέμου και ληστών ουκ εξελείται. 14 όθεν γνώριμοί εισιν ουκ όντες θεοί· μη ουν φοβηθήτε αυτούς. - 15 ΄Ωσπερ γαρ σκεύος ανθρώπου συντριβέν αχρείον γίνεται, τοιούτοι υπάρχουσιν οι θεοί αυτών, καθιδρυμένων αυτών εν τοις οίκοις. 16 οι οφθαλμοί αυτών πλήρεις εισί κονιορτού από των ποδών των εισπορευομένων. 17 και ωσπερ τινί ηδικηκότι βασιλέα περιπεφραγμέναι εισίν αι αυλαί, ως επί θανάτω απηγμένω, τους οίκους αυτών οχυρούσιν οι ιερείς θυρώμασί τε και κλείθροις και μοχλοίς, όπως υπό των ληστών μη συληθώσι. 18 λύχνους καίουσι και πλείους ή εαυτοίς, ων ουδένα δύνανται ιδείν. 19 έστι μεν ωσπερ δοκός των εκ της οικίας, τας δε καρδίας αυτών φασίν εκλείχεσθαι, των από της γης ερπετών κατεσθόντων αυτούς τε και τον ιματισμόν αυτών, ουκ αισθάνονται. 20 μεμελανωμένοι το πρόσωπον αυτών από του καπνού του εκ της οικίας. 21 επί το σώμα αυτών και επί την κεφαλήν αυτών εφίπτανται νυκτερίδες, χελιδόνες και τα όρνεα, ωσαύτως δε και οι αίλουροι. 22 όθεν γνώσεσθε ότι ουκ εισί θεοί· μη ουν φοβείσθε αυτά. - 23 Τό γαρ χρυσίον, ό περίκεινται εις κάλλος, εάν μη τις εκμάξη τον ιόν, ου μη στίλψωσιν· ουδέ γαρ, ότε εχωνεύοντο, ησθάνοντο. 24 εκ πάσης τιμής ηγορασμένα εστίν, εν οίς ουκ ύστι πνεύμα. 25 άνευ ποδών επ' ώμοις φέρονται ενδεικνύμενοι την εαυτών ατιμίαν τοις ανθρώποις, αισχύνονταί τε και οι θεραπεύοντες αυτά 26 δια το ει ποτε επί την γην πέση, μη δι' αυτών ανίστασθαι· μήτε εάν τις αυτό ορθόν στήση, δι' εαυτού κινηθήσεται, μήτε εάν κλιθή, ου μη ορθωθή, αλλ' ωσπερ νεκροίς τα δώρα αυτοίς παρατίθεται. 27 τας δε θυσίας αυτών αποδόμενοι οι ιερείς αυτών καταχρώνται· ωσαύτως δε και αι γυναίκες αυτών απ' αυτών ταριχεύουσαι ούτε πτωχω ούτε αδυνάτω μη μεταδώσι. 28 των θυσιών αυτών αποκαθημένη και λεχώ άπτονται. γνόντες ουν από τούτων ότι ουκ εισί θεοί, μη φοβηθήτε αυτούς. - 29 Πόθεν γαρ κληθείησαν θεοί; ότι γυναίκες παραιτιθέασι θεοίς αργυροίς και χρυσοίς και ξυλίνοις· 30 και εν τοις οίκοις αυτών οι ιερείς διφρεύουσιν, έχοντες τους χιτώνας διερρωγότας και τας κεφαλάς και τους πώγωνας εξυρημένους, ων αι κεφαλαί ακάλυπτοί εισιν, 31 ωρύονται δε βοώντες εναντίον των θεών αυτών ωσπερ τινές εν περιδείπνω νεκρού. 32 από του ιματισμού αυτών αφελόμενοι οι ιερείς ενδύσουσι τας γυναίκας αυτών και τα παιδία. 33 ούτε εάν κακόν πάθωσιν υπό τινος ούτε εάν αγαθόν, δυνήσονται ανταποδούναι· ούτε καταστήσαι βασιλέα δύνανται ούτε αφελέσθαι. 34 ωσαύτως ούτε πλούτον ούτε χαλκόν ου μη δύνωνται διδόναι· εάν τις ευχήν αυτοίς ευξάμενος μη αποδω, ου μη επιζητήσωσιν. 35 εκ θανάτου άνθρωπον ου μη ρύσωνται ούτε ήττονα από ισχυρού μη εξέλωνται. 36 άνθρωπον τυφλόν εις όρασιν ου μη περιστήσωσιν, εν ανάγκη άνθρωπον όντα ου μη εξέλωνται. 37 χήραν ου μη ελεήσωσιν ούτε ορφανόν εύ ποιήσωσι. 38 τοις από του όρους λίθοις ωμοιωμένοι εισί τα ξύλινα και τα περίχρυσα και τα περιάργυρα, οι δε θεραπεύοντες αυτά καταισχυνθήσονται. 39 Πως ουν νομιστέον ή κλητέον υπάρχειν αυτούς θεούς; 40 έτι δε και αυτών των Χαλδαίων ατιμαζόντων αυτά, οί, όταν ίδωσιν ενεόν μη δυνάμενον λαλήσαι, προσενεγκάμενοι τον Βήλον αξιούσι φωνήσαι, ως δυνατού όντος αυτού αισθέσθαι, 41 και ου δύνανται αυτοί νοήσαντες καταλιπείν αυτά, αίσθησιν γαρ ουκ έχουσιν. 42 αι δε γυναίκες περιθέμεναι σχοινία εν ταις οδοίς εγκάθηνται θυμιώσαι τα πίτυρα· 43 όταν δε τις αυτών εφελκυσθείσα υπό τινος των παραπορευομένων κοιμηθή, την πλησίον ονειδίζει, ότι ουκ ηξίωται ωσπερ και αυτή ούτε το σχοινίον αυτής διερράγη. 44 πάντα τα γενόμενα εν αυτοίς εστι ψευδή· Πως ουν νομιστέον ή κλητέον ως θεούς αυτούς υπάρχειν; 45 υπό τεκτόνων και χρυσοχόων κατεσκευασμένα εισίν· ουδέν άλλο μη γένωνται ή ό βούλονται οι τεχνίται αυτά γενέσθαι. 46 αυτοί τε οι κατασκευάζοντες αυτά ου μη γένωνται πολυχρόνιοι· 47 Πως τε δη μέλλει τα υπ' αυτών κατασκευασθέντα είναι θεοί; κατέλιπον γαρ ψεύδη και όνειδος τοις επιγινομένοις. 48 όταν γαρ επέλθη επ' αυτά πόλεμος και κακά, βουλεύονται προς εαυτούς οι ιερείς που συναποκρυβώσι μετ' αυτών. 49 Πως ουν ουκ έστιν αισθέσθαι ότι ουκ εισί θεοί, οί ούτε σώζουσιν εαυτούς εκ πολέμου ούτε εκ κακών; 50 υπάρχοντα γαρ ξύλινα και περίχρυσα και περιάργυρα γνωσθήσεται μετά ταύτα, ότι εστί ψευδή· τοις έθνεσι πάσι τοις τε βασιλεύσι φανερόν έσται, ότι ουκ εισί θεοί, αλλά έργα χειρών ανθρώπων, και ουδέν Θεού έργον εν αυτοίς εστι. 51 τίνι ουν γνωστέον εστίν, ότι ουκ εισί θεοί; 52 βασιλέα γαρ χώρας ου μη αναστήσωσιν ούτε υετόν ανθρώποις ου μη δώσι, 53 κρίσιν τε ου μη διακρίνωσιν αυτών, ουδέ μη ρύσωνται αδικούμενον αδύνατοι όντες· ωσπερ γαρ κορώναι αναμέσον του ουρανού και της γης. 54 και γαρ όταν εμπέση εις οικίαν θεών ξυλίων ή περιχεύσων ή περιαργύρων πυρ, οι μεν ιερείς αυτών φεύξονται και διασωθήσονται, αυτοί δε ωσπερ δοκοί μέσοι κατακαυθήσονται. 55 βασιλεί δε και πολεμίοις ου μη αντιστώσι. 56 Πως ουν εκδεκτέον ή νομιστέον ότι εισί θεοί; ούτε από κλεπτών ούτε από ληστών ου μη διασωθώσι θεοί ξύλινοι και περιάργυροι και περίχρυσοι, 57 ων οι ισχύοντες περιελούνται το χρυσίον και το αργύριον, και τον ιματισμόν τον περικείμενον αυτοίς απελεύσονται έχοντες, ούτε εαυτοίς ου μη βοηθήσωσιν· 58 ωστε κρείσσον είναι βασιλέα επιδεικνύμενον την εαυτού ανδρείαν ή σκεύος εν οικία χρήσιμον, εφ' ω χρήσεται ο κεκτημένος, ή οι ψευδείς θεοί· ή και θύρα εν οικία διασώζουσα τα εν αυτη όντα ή ψευδείς θεοί· και ξύλινος στύλος εν βασιλείοις ή οι ψευδείς θεοί. 59 ήλιος μεν γαρ και σελήνη και άστρα όντα λαμπρά και αποστελλόμενα επί χρείας ευήκοά εισιν· 60 ωσαύτως και αστραπή, όταν επιφανή, εύοπτός εστι, το δ' αυτό και πνεύμα εν πάση χώρα πνεί. 61 καίνεφέλαις όταν επιταγή υπό του Θεού επιπορεύεσθαι εφ' όλην την οικουμένην, συντελούσι το ταχθέν· το τε πυρ εξαποσταλέν άνωθεν εξαναλώσαι όρη και δρυμούς, ποιεί το συνταχθέν. 62 ταύτα δε ούτε ταις ιδέαις ούτε ταις δυνάμεσιν αυτών αφωμοιωμένα εστίν. 63 όθεν ούτε νομιστέον ούτε κλητέον υπάρχειν αυτούς θεούς, ου δυνατών όντων αυτών ούτε κρίσιν κρίναι ούτε εύ ποιήσαι ανθρώποις. 64 γνόντες ουν ότι ουκ εισί θεοί, μη φοβηθήτε αυτούς· 65 ούτε γαρ βασιλεύσιν ου μη καταράσωνται ούτε μη ευλογήσωσι. 66 σημείά τε εν έθνεσιν εν ουρανω ου μη δείξωσιν, ουδέ ως ο ήλιος λάμψουσιν ουδέ φωτιούσιν ως η σελήνη. 67 τα θηρία εστίκρείττω αυτών, α δύνανται εκφυγόντα εις σκέπην εαυτά ωφελήσαι. 68 κατ' ουδένα ουν τρόπον ημίν εστι φανερόν ότι εισί θεοί. διό μη φοβηθήτε αυτούς· 69 ωσπερ γαρ εν σικυηράτω προβασκάνιον ουδέν φυλάσσον, ούτως οι θεοί αυτών εισί ξύλινοι και περίχρυσοι και περιάργυροι. 70 τον αυτόν τρόπον και τη εν κήπω ράμνω, εφ' ης παν όρνεον επικάθηται, ωσαύτως δε και νεκρω ερριμμένω εν σκότει αφωμοίωνται οι θεοί αυτών ξύλινοι και περίχρυσοι και περιάργυροι. 71 από τε της πορφύρας και της μαρμάρου της επ' αυτοίς σηπομένης γνωσθήσονται ότι ουκ εισί θεοί· αυτά τε εξ υστέρου βρωθήσονται, και έσται όνειδος εν τη χώρα. 72 κρείσσον ουν άνθρωπος δίκαιος ουκ έχων είδωλα, έσται γαρ μακράν από ονειδισμού.
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.